පොත් ගැන මතකයන්

අනේ සමා වෙන්න ඕන පහුගිය දවස් ටිකේ මුකුත්ම ලියන්න බැරි උනාට. අන්තිම පෝස්ට් එක දානකොට තිබුණු ලා උණ ගතිය පහුගිය සතිය තුල බොහොම බරපතල විදිහට වැඩි වෙලා ජීවිතේ මුල්ම වතාවට ඉස්පිරිතාලෙ නවතින්න ඔන්න මෙන්න කියන තරමට අසනීප උනා. ඇත්තටම කියනවනම් දොස්තරලනම් කිව්වෙ ඇඩ්මිට් වෙන්න කියල. ඒත් ඉතින් ජීවිතේ කවදාවත් ඉස්පිරිතාලෙකට ඇඩ්මිට් වෙලා නොතිබුණු නිසා මම කිව්ව තව ටිකක් වැඩි උනොත් නවතින්න එන්නම් කියල. හොඳ වෙලාවට ඉස්පිරිතාලෙ නවතින්න වෙනවට බයේද කොහෙද මගේ අසනීපගතිය තවත් වැඩි නොවී ටිකෙන් ටික හොඳ වෙන්න ගත්ත.

ඒ නිසා පහුගිය සතියෙම බ්ලොග් එක ලියන්න බැරි උනා. ඒත් මම පුරුද්දක් වශයෙන් කියවන බ්ලොග් නම් හැම එකක්ම කියෙව්ව. ඒ වගේම කීපයකට කමෙන්ට් දාලත් ඇති හොඳේ.
පහුගිය සතියෙම කරේ කම්පියුටරේ ඇඳ ලඟට අරගෙන, බලන්න ඉතුරුවෙලා තිබුණු ෆිල්ම්ස් සෙට් එක බලපු එක විතරයි. හොඳ වෙලාවට ගිය සතියම ජපානෙ නිවාඩු සතියක්. ඒ නිසා ලෙක්චර්ස් නම් කට් උනේ නෑ.

මම අන්තිමට ලියපු "බැරි මරගාතෙ ලියන ලිපිය" ට නම් එච්චර හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබිල තිබුනෙ නෑ. ඒ ෆිල්ම් එක අල්ලල ගියේ මට විතරක් නිසාද, එහෙම නැත්තං ෆිම් එක බලන්න හිතෙන තරම් ලස්සනට මට ලියන්න බැරි කමද දන්නෙ නෑ. ඒත් ඉතින් අවුලක් නෑ. මමත් ඒ පෝස්ට් එක දැම්මෙ බැරි මරගාතෙනෙ.හික්ස්!!!!
ඉතින් ඔන්න කොහොමින් කොහොමින් හරි පොත් එක්ක ගතවුනු මගේ ජීවිතේ ගැන ඉතුරු කොටසත් කියවලම් බලන්න්කො. මම ලියන්න හිතාගෙන ඉන්න ටික මේ ලිපියෙන් ලියල ඉවර කරන්න පුළුවන් වෙයිද මන්ද. මටත් අර දුකාට වගේ ශෝට් අන්ඩ් ස්වීට් ලියන්න බැරි ලෙඩක් තියෙනවනෙ. හික්ස්!!!

බලන්නකො ඒකෙත් හැටි. පොත් ගැන ඊලඟ පෝස්ට් එක ලියන්න හදනකොටම මේ දැන් හෙනහුරෙක් කඩන් පාත් උනා. උගේ කොම්පුටරේ කැඩිල. මට හොඳ වෙනකන් හිටියලු කොම්පුටරේ ලෙඩේ හොයා ගන්න. මමත් ඉතින් මගේ ලෙඩේ පැත්තකින් තියල ගියානෙ උගෙ කම්පීතරගෙ ලෙඩ හොයන්න. උගේ CPU ෆෑන් එක නියම වේගෙට වැඩ කරන්නෙ නෑ.ඉතින් CPU එක රත් වෙනකොට Auto Shutdown වෙනව.ඌට අලුත් ෆෑන් එකක් දාගන්න කියල මම ආව. ඔය වගේ ගැරිජ් වැඩක් ආවොත් මම තමයි හැමදාම අහුවෙන්නෙ. ඒත් ඉතිං සෙල්ලංද කොල්ලො. ලංකාවෙන් ඇවිත් ජප්පොන්ටත් කොම්පුටර් හදල දෙනව කිව්වහම.ඒ වැඩේටත් පැයක් විතර ගියපු නිසා මේ පෝස්ට් එකෙත් වැඩි දෙයක් ලියන්න වෙන්නෙ නෑ වගේ.

දහම් පාසලේ පුස්ථකාලෙට පොත් ටික දුන්නට පස්සෙ කාලයක් යනකන්ම කියෙව්වෙ ඉස්කෝලෙ පුස්ථකාලෙ පොතුයි ඉල්ලගත්තු පොතුයි විතරයි. මම හැමදාම ඉස්කෝලෙ පුස්ථකාලෙන් කතා පොත් විතරක් ගෙනියනව දැකපු පුස්ථකාලෙ බාර මිස් මට නීතියකුත් දැම්ම එකපිට කතා පොත් දෙකක් ගන්න බෑ, පාඩම් වලට අදාල පොතුත් ගන්න ඕන කියල. අපි සැලෙයි ඕවට. අල්ල ගත්ත පන්තියෙ ඉන්න කතාපොත් කියවන්නෙ නැති සගයෙක්ව. මම මට ඕන කතා පොත ඌට දෙනව උගේ කාඩ් එකෙන් ගන්න කියල. මම ඌට ඕන පාඩම් පොත මගේ කාඩ් එකෙන් ගන්නව. සතියක් ඇර සතියක් ඔය විදිහට තමයි මම කතා පොත් ගත්තෙ.

කොහොම හරි A/L කරපු අවුරුදු දෙකටම මම ඉස්කෝලෙන් ගත්තෙ කතා පොත් විතරමයි. ඔය අතරෙ මතක තියෙන පොත් අතරිනුත් මම බොහොම ආසාවෙන් කියවපු පොත් දෙකක් තමයි "ඇට මැස්සා" පොතයි "වෘකයන් අතර නග්නව" කියන පොතයි. ඇට මැස්සා පොතනම් කියවල ඉවරවෙලත් දවස් දෙක තුනක්ම මාව කම්පනයට පත්කරල තියන්න සමත් වුනා. ඒ විදිහට දවස් දෙක තුනක්ම මාව කම්පන‍යට පත් කරන්න පුළුවන් වුනු, නිතරම දොඩමළු වෙලා හිනාවෙන් කාලය ගතකරපු මාව දස් දෙක තුනකට හරි නිහඬ බැරෑරුම් චරිතයක් බවට පත් කරන්න පුළුවන් වුනු පොත් 8ක් විතරයි මගේ මතකයට එන්නෙ. ඒකෙනුත් 5ක්ම පරිවර්තන පොත්.

උඩින් ලියල තියෙනව විදිහටම එකක් තමයි "ඇට මැස්සා".
ඊලඟ පරිවර්තන දෙකම එකම එකම කතුවරයගෙ සහ එකම පරිවර්තිකාවගෙ පොත්. ඒ තමයි "අපූගේ ලෝකය" සහ "අරණකට පෙම් බැඳ" කියන පොත් දෙක. පොත් වලට කැමති ගොඩ දෙනෙක්ම ඔය පොත් කියවල තියෙන නිසා වැඩි විස්තර කියන්නෙ නෑ.
ඊලඟ පරිවර්තන දෙකත් එකම කතුවරයගෙ. ජැක් ලන්ඩන් ගෙ "වයිට් ෆෑන්ග්" සහ "මුහුදු වෘකයා" කියන පොත් දෙක. පරිවර්තනය කරේ කවුද කියලනම් මතක නෑ.
සිංහල කතුවරයො ලියපු පොත් තුනෙන් මුල්ම දෙක නම් ඕනම කෙනෙක් දන්නව. මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නයන් ලිය්පු "සුදු සෙවනැලි" කියන පොතයි භද්‍රජි මහින්ද ජයතිලක මහත්මය ලියපු "ශ්‍රී රවණ්ණා පුවත" කියන පොතයි.
ඊලඟ පොත නම් ගොඩක් දෙනෙක් කියවල තියා අහලවත් නැති වෙන්න පුලුවන්. ඒක තමයි "සඳුගෙ දියණිය" කියන පොත.
කියන්න දුක වුනත් මේකෙ කතුවරයගෙ නම නම් මතක නෑ. සමහර කෙනෙක්ට මේක බොළඳ ආදර කතාවක් වගේම බොළඳ වීර කතාවක් වගේ දැනෙන්න පුළුවන් වුනත් මටනම් ඒක බොහොම සාර්ථක ප්‍රබන්ධයක් විදිහට තමයි හැඟෙන්නෙ. ලංකාවෙ බොහෝ කතුවරයන්ට මූලාශ්‍ර වෙලා තිබුනු ගමේ නගරයේ එක එක චරිත වටා ගොඩනැග්නු නවකතා රාමුවෙන් ඈතට තමන්ගෙ නිර්මාණශීලී මණස විහිදුවල බිහිකරපු වෙනස් විදිහක කතාවක් විදිහට තමයි මම නම් මේ "සඳුගෙ දියණිය" දකින්නෙ. කියවල තියෙන කෙනෙක් ඉන්නවනම් පහලින් තියෙන කොටුවෙ තමන්ගෙ අදහස් ලියල යන්නකො. කියවල නැති වුනත් තමන්ට හිතෙන දේ ලියල යන්න.මේ මම කිව්වෙ මගේ හොඳම පොත් 8 නෙවෙයි. මාව කම්පනය කරපු පොත් 8.

අදත් මම ලියන්න හිතාගෙන හිටපු දේ නෙවෙයි අන්තිමට ලියල තියෙන්නෙ. මොනව කරන්නද. ලියාගෙන යනකොට එක එක අතුරු කතා හිතට එනවනෙ. ඒ ටික නොලිව්වොත් නිකන් හරි නෑ හරි නෑ වගේ නිසා ඒ ටිකත් ඔන්න ඔහෙ මේ ගමන් ම ලියල දැම්ම. මගේ පොත් ගැන ලිවීමත් නිකන් බාල ගිරි දෝසෙ වගේ නේද. ඒ ගැන චෝදනා වුනත් කම්ක් නෑ ඔය පහලින් තියෙන කොතුවෙ ලියල යන්නකො.
ඊලඟ ලිපියත් ඉක්මනටම ලියන්ව. එතකන් සයොනරා!!!